24 kişiydik toplamda. Bizim ev ve Mira alışkın değil tabi bu kadar kalabalığa. Önce şaşırdı ama sonra uyum sağladı. Demir'le dolandılar. Oyuncaklarını paylaştı. Hatta ondan ilk öpücüğünü bile almış, ama ben ne yazık ki bunu kaçırdım. :( Kızımın ilk öpücüğüne şahit olamadım! Aaaah ne acı! :)
Prenses gibi oldu benim meleğim. Pastası Karafırın'dandı. Tam da onun sevdiği gibi çikolatalı ve muzlu.
Mum üflendiği anda alkış kopunca korktu. Ama en güzeli de babasına bile pas vermemesiydi. Korktuğu anda, endişelendiği anda, şaşırdığı anda, kaçmak istediğinde hep beni istedi, bana uzattı o minik kollarını... E mest oldum ben de. Ufacık yüzünü boynuma gömdüğünde...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder