Bitanem,
Bugün bir doktor randevumuz daha vardı. 2 haftada bir kontrol ediliyorsun yani. 2.4 mm boyundasın. Cinsiyetini öğrenmeye neredeyse 1 ay var. Ama o sabır bizde kesinlikle yok.
Uzandım doktorun koltuğuna. Ekrana diktim gözlerimi seni görebilmek için. Doğum kesesinin en köşesine yaslanmış yatıyordun. Normalde senin haftandak bebişler zıplarmış ama sen resmen güneşlenir gibi uzanıyordun. Önce endişelendim bu sakinliğinden ama sonra sen kaldırdın elini "Ben iyiyim!" dercesine... Çok kusmuştum bugün belki de o yüzden yorulmuştun. Bilemiyorum ki... Bu bilinmezlik endişe verici olabiliyor bazen. Sen! En büyük bilinmezim ve en büyük gerçeğim...
Annen!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder